money ...its a crime

Όταν όλα περιστρέφονται γύρω απ το χρήμα , υπάρχει περίπτωση να .........μην προσέξεις αυτό 

θέα απ το μπαλκόνι καθώς πέφτει ο ήλιος ...αξία ανεκτίμητη .


όσο για τον τίτλο  money ...its a crime  

Ατάκες μικρών παιδιών

Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια .... έτσι λένε στο χωριό μου ( και σ όλη την επικράτεια βέβαια ) , παρακολουθώντας το 'θηριάκι' να μεγαλώνει έχω πειστεί ότι η νέα γενιά θα είναι τουλάχιστον καλύτερη απ τη δική μου , καταλαβαίνουν τα πάντα , είναι έξυπνα και έχουν ερεθίσματα από παντού , ο μικρός παρότι τώρα θα μπει στα 5 δεν σταματά να με εκπλήσσει και να μου χαρίζει άφθονο γέλιο .


#1 
Καθόμαστε και ζωγραφίζουμε στο πάτωμα , επικρατεί χάος , τα περισσότερα χρώματα είναι στα ρούχα μας και για κακή μας τύχη είναι έντονα , κόκκινο , μπλε , πράσινο παντού . Η μαμά-σαλόνι με το που μας βλέπει , απλά φρικάρει , πριν λίγο σε άλλαξα , πως τα κατάφερες έτσι ? έπρεπε να λερωθείς ? γυρνώντας σε μένα , και συ δεν σε κόβει λίγο , χειρότερος απ το παιδί είσαι , μαντάρα τα κάνατε εδώ μέσα ....ακολουθεί σιωπή , δεν μιλάω γιατί ξέρω ότι θ ακούσω κι άλλα , κάνω τον παλαβό , το θηριάκι σπάει τη σιωπή και γυρνώντας σε μένα μου λέει 
- η γυναίκα σου δεν είναι καλά , πρέπει να χαλαρώσει λίγο .
#2 
Στο πάρκο η εικόνα που δίναμε με το μικρό ήταν για γέλια , αυτός μπροστά με το ποδήλατο να τρέχει και γω να τον κυνηγάω από πίσω με τα πόδια , δικής του εμπνεύσεως παιχνίδι , έχω ιδρώσει , η ανάσα μου κόβεται , καταριέμαι το τσιγάρο , έχω κοκκινίσει , αλλά δεν το βάζω κάτω , συνεχίζω το παιχνίδι . Κάποια στιγμή ο μικρός σταματάει , με κοιτάει και με σοβαρό ύφος μου λέει :
- Μπαμπά δεν σε βλέπω καλά , πήγαινε κάνε ένα τσιγαράκι να χαλαρώσεις .
#3
Αγιασμός στο σχολείο , ο ρασοφόρος που μιλάει ακαταλαβίστικα δίνει την παράσταση του μπροστά στα παιδιά , τα νήπια τον έχουν γραμμένο αλλά υπομονετικά περιμένουν να τελειώσει , είναι και οι γονείς εκεί πρώτη μέρα οπότε άψογη συμπεριφορά . Ένα γλυκύτατο κοριτσάκι λίγο μικρότερο ηλικιακά  απ το θηριάκι , είναι δίπλα μας με τη μαμά του , σε κάποια στιγμή το κοριτσάκι ρωτάει τη μαμά του με απορία , γιατί φοράει μαύρα ο κύριος μαμά ? και η απάντηση έρχεται απ το θηριάκι , ο μπαμπάς μου λέει ότι είναι ΠΑΟΚ γι αυτό .

Διακοπές

Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν αλλά απ ότι κατάλαβα όλοι κάπου πήγαν να βρέξουν τα ποδαράκια τους , έτσι και γω πήρα την οικογένεια και για λίγες μέρες άφησα πίσω το άγχος και τη δουλειά , στην αρχή μου ήταν δύσκολο να δεχτώ ότι δεν θα χτυπάει το τηλέφωνο , ότι θα λείπω και όλες τις δουλειές μου θα τις αναλάβει το νεώτερο μέλος του γραφείου (ένα φόβο τον είχα να πω την αλήθεια μην τα κάνει μαντάρα) 


όμως .....


πρώτη μέρα , πρώτο μπάνιο , με το που που πατάμε το πόδι μας στην παραλία , χαιρετάμε την μαμά-Σαλόνι και με το 'θηριάκι' μπαίνουμε στη θάλασσα , μετά από μια ώρα γεμάτη παιχνίδια , ιστορίες , κολύμπι στο δροσερότατο νερό , ο μικρός βάζει τα πόδια του στου ώμους μου , μέσα στο νερό , ξαπλώνει πίσω , ακουμπάει το κεφάλι στο γιλέκο σωσίβιο του , απλώνει τα χέρια του και κλείνει τα μάτια , εγώ μένω να τον χαζεύω που επιπλέει γαλήνιος , κάποια στιγμή ανασηκώνει το κεφάλι , με μισόκλειστα μάτια με κοιτάει και λέει 


Αυτή είναι ζωή .... και συνεχίζει τη σιέστα του .

Πως βλέπει το γάμο ....το αντίπαλο στρατόπεδο .

Με αφορμή τα πόστ περί σχέσεων και γάμου που διάβασα στον αθεόφοβο , δημοσιεύω και γω το παρακάτω mail που μου στείλαν , το ότι το έστειλε γυναίκα είναι φανερό σ όποιον διαβάσει τα παρακάτω .

Γάμος - Μέρος Ι

Ένας τυπικός άντρακλας παντρεύτηκε μία τυπική κουκλάρα και μετά τογάμο έθεσε τους εξής κανόνες:
'Θα έρχομαι στο σπίτι όποτε θέλω, εάν το θέλω και ό,τι ώρα γουστάρω,
και δεν δέχομαι κουβέντα πάνω σε αυτό. Θα με περιμένει ένα ωραίο
δείπνο στο τραπέζι, εκτός εάν σε ειδοποιήσω ότι δεν θα έρθω σπίτι
για φαγητό. Θα πηγαίνω για κυνήγι, ψάρεμα, ποτό και χαρτιά όταν θέλω
με τους φίλους μου, και μην μου το παίξεις δύσκολη. Αυτοί είναι οι
κανόνες μου. Έχεις κανένα σχόλιο;'
Η νύφη απάντησε, 'Όχι, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Απλά θέλω να
καταλάβεις πως εδώ θα έχουμε σεξ στις 7.00 κάθε βράδυ... είτε είσαι
εδώ είτε δεν είσαι!'

Γάμος - Μέρος ΙΙ


Ο σύζυγος και η σύζυγος είχαν έναν καβγά στην ημέρα της 40κοστής
επετείου γάμου τους!


Ο σύζυγος ουρλιάζει, 'όταν θα πεθάνεις, θα σου βάλω μία ταφόπλακα
που θα γράφει:


'εδώ κείτεται η σύζυγός μου - Κρύα όπως πάντα!'


'Α, ναι;' απαντά αυτή. 'Όταν πεθάνεις εσύ, θα σου βάλω μία ταφόπλακα
που θα γράφει:


'Εδώ κείτεται ο σύζυγός μου, σκληρός επιτέλους!'


Γάμος - Μέρος ΙΙΙ


Ο σύζυγος (γιατρός) και η σύζυγος μαλώνουν την ώρα του πρωϊνού... Ο
σύζυγος σηκώνεται έξαλλος και λέει, 'Και δεν είσαι και καλή στο
κρεβάτι' και φεύγει από το σπίτι....


Λίγο αργότερα, συνειδητοποιεί πως δεν φέρθηκε σωστά και αποφασίζει
να τα ξαναβρούν, και της τηλεφωνεί. Αυτή απαντά στο τηλέφωνο μετά
από πολύ ώρα, και ο εκνευρισμένος σύζυγος την ρωτά: 'Μα γιατί
άργησες τόσο να απαντήσεις;'


Αυτή λέει: 'Ήμουν στο κρεβάτι'.


'Τέτοια ώρα στο κρεβάτι; Και τι έκανες;' την ρωτάει ο σύζυγος.


'Έπαιρνα μία δεύτερη γνώμη'.


Γάμος - Μερος IV

Ένας άντρας έχει έξι παιδιά και είναι πολύ περήφανος για το
κατόρθωμά του.
Είναι τόσο περήφανος που αρχίζει να φωνάζει την γυναίκα του 'Μητέρα
των έξι', παρόλο που δεν της αρέσει καθόλου.


Ένα βράδυ πάνε σε ένα πάρτυ. Ο άντρας αποφασίζει πως είναι ώρα να
φύγουν και φωνάζει την γυναίκα του μέσα στο πλήθος: 'τι λες;
Φεύγουμε Μητέρα των Έξι;'


Η γυναίκα του, πολύ εκνευρισμένη για την αδιακρισία του, του φωνάζει
επίσης: 'Όποτε θες, Πατέρα των Τεσσάρων.'

Γάμος - Μέρος V

Ένας άντρας και η γυναίκα του τσακώθηκαν και δεν μιλάνε ο ένας στον
άλλον. Ξαφνικά, ο άντρας συνειδητοποιεί πως την επόμενη μέρα θα
χρειαζόταν να τον ξυπνήσει η γυναίκα του στις 5.00 το πρωί για μία
πτήση για σοβαρό επαγγελματικό ραντεβού. Επειδή δεν θέλει να είναι ο
πρώτος που θα σπάσει την σιωπή (και ΧΑΣΕΙ), γράφει σε ένα χαρτί, 'Σε
παρακαλώ ξύπνησέ με στις 5:00 το πρωί.' Το αφήνει κάπου που ξέρει

πως αυτή θα το δει.


Το επόμενο πρωί, ξυπνά, και ανακαλύπτει ότι η ώρα είναι 9.00 το

πρωί και έχει χάσει την πτήση του. Εξαγριωμένος ετοιμάζεται να
πάει να δει γιατί δεν τον ξύπνησε η γυναίκα του, όταν ανακαλύπτει
ένα κομμάτι χαρτί δίπλα στο κομοδίνο που έγραφε: 'Είναι 5.00 το
πρωί. Ξύπνα.'

Το μήνυμα έκλεινε με το εξής :

Στείλτε αυτό το μήνυμα σε έξυπνες γυναίκες που θέλουν να γελάσουν
και σε άντρες που νομίζετε πως μπορούν να το αντιμετωπίσουν.

Γυναίκες ... can t live with them , can t live without them 

   

Και μετά τι ;

Δεν μ αρέσει να γράφω για πολιτική , μ αρέσει ν ακούω , να διαβάζω , αλλά όχι να μιλάω γι αυτή , ειδικά στο ίντερνετ , ο λόγος απλός , για να γίνει μια σοβαρή ανταλλαγή απόψεων θα πρέπει να υπάρχει μια ελάχιστη σύγκλιση αυτών που συζητάνε , μπορεί να μην βρεθούν ποτέ , αλλά δεν μπορώ τους παράλληλους μονολόγους . Επίσης έχω ένα κουσούρι , θέλω να ξέρω τον άλλο , να ξέρω τον τρόπο που σκέφτεται , αν αυτά που λέει τα εφαρμόζει στη ζωή του , απλά πράγματα , όχι να μου πετάει ένα πυροτέχνημα , ένα τσιτάτο και καθάρισε  .
Αρκετά με την εισαγωγή .
Λόγο δουλειάς ακούω διάφορους ( αρκετούς ) μάλλον ανθρώπους , οι 9 στους 10 , το ίδιο τροπάριο , δεν χρωστάμε εμείς , να διαλυθεί η βουλή και τα γνωστά τρελά , ένας δεν έχει απαντήσει στο απλό ερώτημα , να γίνουν όλα αυτά ....μετά ? υπάρχουν οι 'διαβασμένοι οικονομολόγοι' του ίντερνετ που αραδιάζουν ότι βλακεία έχουν υιοθετήσει , έχουν λύση για όλα και εννοείται ότι στο φινάλε σου πετάνε για να σε αποστομώσουν το ειρωνικό , ΠΑΣΟΚ είσαι ? με το μνημόνιο ? με τα λαμόγια ?
Ρε που φτάσαμε , ο 'πουθενάς' , ο 'τίποτας' , ο γλύφτης που πήρε τη θεσούλα από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ , να στο παίζει  έξυπνος και επαναστάτης , να στο πετάει κατάμουτρα , εγώ κάνω επανάσταση ενώ εσύ είσαι βολεμένος , εμένα μου κόβουν το μισθό και συ ο ελεύθερος επαγγελματίας κλέβεις το κράτος , που φτάσαμε , έχει ξεφύγει ο κόσμος .
Μου θυμίζει κάτι πιτσιρικάδες στο λύκειο , δεν πάταγαν ποτέ στην τάξη , περνούσαν ζάχαρη , καφέ , βόλτα , έλα όμως που το τίμημα ήταν να χαθεί η χρονιά , όλα έχουν ένα τίμημα .
Δυστυχώς στην τρέλα τη σημερινή κανείς δεν σκέφτεται το τίμημα που θα πληρώσουμε στο μέλλον , η ατάκα για τα παιδιά μου το κάνω , να μην είναι χρεωμένα κτλ κτλ δεν πιάνει , τουλάχιστον σε μένα , όπως και το να έχουν μια δουλειά , να έχουν ένα μέλλον , άνθρωποι που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους , παράσιτα , που δεν δέχονται να παραιτηθούν απ τα προνόμια τους , απλά είναι για γέλια .
Μια φορά πήγα να γκρινιάξω για την οικονομική κρίση , τρώγοντας με τον πατέρα μου , με κοίταξε σαν να μην πίστευε στ αυτιά του , 'εγώ ακόμα και σήμερα να βγω έξω για δουλειά , θα βγάλω μεροκάματο ' , δούλευε από 12 χρονών , πήρε σύνταξη από εργοστάσιο , μια ζωή μουντζούρης , μαύρος , χειρωνακτική εργασία όχι γραφείο και φρόντισε να μην λερώσουν ποτέ τα χέρια τους τα παιδιά του , να με βλέπει να σκύβω το κεφάλι απογοητευμένος , ήταν μαχαιριά .
Έχοντας τέτοιες παραστάσεις απ το σπίτι και όχι μόνο , απ τους παππούδες , τις γιαγιάδες , λίγο δύσκολο να μπορέσω να δεχτώ την κλάψα των 'καλομαθημένων' , ότι για όλα φταίνε οι άλλοι , εγώ σε τίποτα , μιας και έπεσα με αλεξίπτωτο στην Ελλάδα το 2011 , δεν ψήφισα ποτέ , δεν ήξερα γενικότερα .
Τώρα έμαθα και λέω δεν γαμιέται ...δεν πληρώνω , ναι ρε φίλε να μην πληρώσουμε , μετά όμως τι ?

Ανακαλύψεις

Με τους γιατρούς δεν τα πάω καλά , τις σπάνιες φορές που αρρωσταίνω , γίνεται τηλεφωνική σύσκεψη με τον παλιό μου συγκάτοικο , φοιτητής ιατρικής τότε , γιατρός στη δεύτερη ειδικότητα σήμερα , εξηγώ τα συμπτώματα και μου λέει τι να κάνω .


Τριτοκοσμικό το ξέρω , αλλά μέχρι σήμερα δούλευε .


Μετά από πόνο στο λαιμό , δυσκολία στην κατάποση και κυρίως με το φόβο ότι μπορεί να έχω κάτι που να το κολλήσει το θηριάκι , πήγα σε ωριλά . 


Γιατρός : Έχετε ερεθισμένες αμυγδαλές 
Σαλόνι ( με σιγουριά) : Αποκλείεται ( και λίγο ειρωνικό τόνο ) 
Γιατρός : Μα το βλέπω καθαρά , έχετε αμυγδαλίτιδα 
Σαλόνι ( απορημένο ) : Τις έχω βγάλει τις αμυγδαλές από 5 χρονών 
Γιατρός : ΝΟΜΙΖΕΙΣ 


Επιστήμονες σου λέει μετά , ήθελα να ξερα τι επέμβαση μου κάναν στα 5 μου χρόνια .

Fringe

Είναι σειρά που έβλεπα αργά το βράδυ στο STAR , υπήρχαν δύο παράλληλοι κόσμοι , ένα σύμπαν παρόμοιο με το δικό μας , σε μια παράλληλη διάσταση , απλά εκεί τα πράγματα ήταν διαφορετικά , ίδιοι άνθρωποι είχαν κάνει άλλες επιλογές και είχε εξελιχθεί διαφορετικά η ιστορία τους .

Ο αθεόφοβος που θα το διαβάσει σίγουρα αυτό , θα σκεφτεί , πάει κάτι 'ήπιε' το σαλόνι στην επαρχία , δεν πάει καλά , τι ασυνάρτητα γράφει .

Κι όμως των τελευταίο καιρό έχω την εντύπωση ότι ζω σε παράλληλο σύμπαν , στο σύμπαν της αισιοδοξίας .

Γύρω μου βλέπω σκυμμένα κεφάλια , στις κουβέντες απαισιοδοξία , χωρίς ιδιαίτερο λόγο κιόλας , όχι ότι όλα είναι καλά , αλλά όταν βλέπεις και τους 'έχοντες' να μυξοκλαίγονται , ε αυτό παραπάει .

Δεν λέω και μένα με έχει ταράξει στη σφαλιάρα η οικονομική κρίση , αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας , και γιατί αισιόδοξος θα ρωτήσει κάποιος , αισιόδοξος γιατί ότι και να γίνει βλέπω ότι κάτι αλλάζει στους ανθρώπους , λες και μετά από ύπνο βαθύ ξύπνησαν κάποιοι , αυτοί που έπρεπε .

Αισιόδοξος γιατί βλέπω διορισμένους καθηγητές να κάθονται το απόγευμα στο σχολείο και να κάνουν μάθημα ΔΩΡΕΑΝ σε παιδιά που δεν έχουν οικονομική δυνατότητα για φροντιστήριο . 

Αισιόδοξος γιατί για πρώτη φορά βλέπω συναδέλφους μου να νοιάζονται για νέους μηχανικούς , να προσπαθούν να βοηθήσουν όπως μπορούν , χωρίς να ζητάνε τίποτα .

Αισιόδοξος γιατί βλέπω σ όλες τις υπηρεσίες που πάω πλέον υπαλλήλους να προσπαθούν να βοηθήσουν όσο και όπως μπορούν τον κάθε ένα από μας .

Αισιόδοξος γιατί είδα γιατρούς στο μπουρδέλο νοσοκομείο της πόλης μου , να νοιάζονται χωρίς να ζητήσουν τίποτα .

Αισιόδοξος γιατί πρώτη φορά βλέπω ανθρώπους να κοιτάζουν τον άνθρωπο και όχι την τσέπη του και πως θα την αδειάσουν .

Όποιος και να μας κυβερνάει , όποιο νόμισμα κι αν έχουμε , ότι και αν νομίζουμε πως έχουμε χάσει , είμαι αισιόδοξος γιατί βλέπω γύρω μου κάποιους να βρίσκουν την χαμένη τους ανθρωπιά , κι αυτή δεν αγοράζεται .

10 πράγματα που δεν μπορώ....

1. Όσους πλημμύρισαν την πόλη μου για διακοπές το Πάσχα και πρωτομαγιά , πήρε χρώμα το μαγουλάκι τους , είδαν τι θα πει καθαρός αέρας , γίναν άνθρωποι για λίγες μέρες και με υφάκι σου λέγαν όταν κουβεντιάζατε ...έλα μωρέ καλά είναι και δω , αλλά για λίγο δεν έχει τι να κάνεις , άλλο πράγμα η Αθήνα - Θεσσαλονίκη κτλ κτλ , μείνε εκεί τότε και άσε μας στην ησυχία μας αρχηγέ μου .


2. Όσους έχουν τα μούτρα κατεβασμένα ως το πάτωμα και περιμένουν πότε θα έρθει η οικονομική καταστροφή , έχεις ήδη καταστραφεί μεγάλε , ζεις με το φόβο .


3. Τον κάθε μπούλη που είχε όνειρο ζωής το δημόσιο και τώρα κλαίγεται , guess what , θα πρέπει βρεις δουλειά .


4. Τον κάθε ΠΑΣΟΚο - ΝΔκράτη που μου έγινε πιο κόκκινος και απ την Αλέκα μέσα σε ένα χρόνο , σώπα ρε μεγάλε τώρα θυμήθηκες το ΚΚΕ ? όταν έγλυφες για μια θεσούλα σίγουρα αριστερό - κουμουνιστή βουλευτή δεν έγλυφες .


5. Τους ικανούς αλλά φοβισμένους , ικανοί να κάνουν μια δουλειά μόνοι τους , αλλά φοβούνται και τον ίσκιο τους , άμα θες  στοργή - προδέρμ - βιασμό από εργοδότη για να νοιώσεις την ασφάλεια των 700 ευρώ , fine by me  .


6. Αυτούς που δεν στερήθηκαν ποτέ τίποτα και τώρα μπροστά στο φόβο μην χρειαστεί να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους , τρέμουν . 


7. Τους ξερόλες , η ημιμάθεια είναι πολύ χειρότερη απ την αμάθεια .


8. Τους επαναστάτες του καναπέ , που αναρωτιούνται γιατί δεν είμαστε Αίγυπτος - Ισπανία και δεν ξέρω τι άλλο , απλά τόσοι καναπέδες δεν χωράνε στις ελληνικές πλατείες , άσε που δεν έχει σύνδεση ίντερνετ εκεί .


9. Αυτούς που στην αντροπαρέα όταν όλοι μιλάνε  για ποδόσφαιρο - γκόμενες , το μόνο που έχουν να πουν είναι ότι έρχονται νέα μέτρα , είσαι εκτός θέματος αγόρι μου .


10. Αυτούς που θέλουν να 'πεθάνει η κατσίκα του γείτονα' για να έχουν παρέα στη μιζέρια τους .

Μάϊος 7 , 2007

Ο μηνας Απριλιος ηταν οτι χειροτερο

Απιστευτη γκαντεμια , το ενα μετα το αλλο ερχοταν τα χτυπηματα , κυριως οικονομικης φυσεως , το Σαλονι εφτασε στα προθυρα υστεριας , λεω δεν μπορει καποιος μ εχει ματιασει

εκει που ειχα αρχισει να φρικαρω

να τρεχω σαν τρελλος και να μην φτανω

ξαφνικα

ενα βραδυ

καθισμενος στην βεραντα

στα σκοταδια

καπνιζοντας και πινοντας ενα ποτο

σκεπτομενος που θα βρω λεφτα , πως θα βρω κτλ κτλ

χτυπαει σιγα το τζαμι της μπαλκονοπορτας

ηταν η μαμα - σαλονι με το νεαρο βλασταρι , ειχε ξυπνησει ο λεβεντης

με βλεπει , χαμογελαει

αυτο ηταν

ΔΕΝ ΓΑΜΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

την υγεια μας να εχουμε , και για μενα στα παπαρια μου , ξερω οτι δεν θα παθω τιποτα

η οικογενεια αφου ειναι καλα , ολα καλα θα πανε

Το έγραψα το 2007 , το είδα σήμερα τυχαία , σαν να μην πέρασε μια μέρα , εξακολουθώ να πιστεύω ακριβώς τα ίδια , τα καλύτερα πράγματα σ αυτή τη ζωή είναι τσάμπα , υγεία - οικογένεια - φίλοι , δεν μπορείς να τα αγοράσεις ούτε να τα πουλήσεις , καλό πάσχα να χουμε 

Όταν ο μπαμπάς γίνεται μικρότερος απ το παιδί

Σάββατο βραδάκι , έβρεχε και είμασταν κλεισμένοι οικογενειακώς σπίτι , το θηριάκι είχε αρχίσει να φρικάρει , 
- μπαμπά πάμε βόλτα 
- βρε καλό μου έξω βρέχει δεν είναι για βόλτα 
- τότε να μου πεις κάτι 
θες ιστορία ?  όχι 
θες παραμύθι ? όχι 
θες να ζωγραφίσουμε ? όχι 
θες να δούμε παιδικά ? όχι 
είχα εξαντλήσει το ρεπερτόριο μου και το σκασμένο εκεί 
- να μου πεις κάτι 
- τι θες να σου πω αστέρι μου?
- δεν ξέρω πες εσύ 
τα νεύρα μου τέντωναν επικίνδυνα και τότε αναλαμπή ( φλασιά η λεγόμενη ) 
- θες να πούμε τραγούδια ?
εκεί το ψιλοσκέφτηκε , τι τραγούδια ?
- τραγούδια που λένε μια ιστορία , για ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι 
είχα πλέον τραβήξει την προσοχή του , με κοίταζε και περίμενε , όσοι έχουν μεγαλώσει παιδιά ξέρουν  πόσο εύκολα τα παιδιά σου κόβουν τον αέρα , δεν μ αρέσει αυτό , σταμάτα δεν μ αρέσει κτλ , έτσι μ ένα μικρό φόβο ότι θα καταλήγαμε σε αδιέξοδο άρχισα να φτιάχνω την φανταστική ιστορία στο μυαλό μου και να την αφηγούμαι :


Ένα αγοράκι , το θηριάκι ας πούμε ( έβαλα τον μικρό πρωταγωνιστή) έπαιζε με μια κοπέλα την μικρή Άντζελα ,  κάποια στιγμή το θηριάκι βαρέθηκε να παίζει μαζί της και αποφάσισε να πάρει μερικά απ τα παιχνίδια του και να βρει καινούργια παρέα , είχε αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον , μπαμπά τι είπε το κοριτσάκι που έφυγα ?


Επαρχιακό Σαλόνι τραγουδιστά 
Ήτανε σαββατόβραδο που πήρες τα παιχνίδια και έμεινα μες το απόβραδο σαν βουλιαγμένο πλοίο ,
Σάββατο με παράτησες και πήγες να παίξεις μ άλλη , σάββατο όταν έρχεται , μου έρχεται να κλάψω , 
φωτιά στα σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν  κι αυτοί που παίζουν μοναχοί να μην ξαναδακρύσουν 


Αν θυμίζει κάτι ο στίχος , απλά είναι αυτό 

κλεμμένο το ξέρω αλλά αυτό μου ήρθε στο μυαλό , ο μικρός βλέποντας και ακούγοντας τον πατέρα του να φαλτσάρει είχε λυθεί στα γέλια , μπαμπά και τι έκανε το κοριτσάκι μετά που έφυγα ? 


-Για να σ εκδικηθώ πετάω τα παιχνίδια ,
σου σκίζω τις ζωγραφιές που αγαπούσες 
και βάφω το παιδικό σου δωμάτιο στο χρώμα που μισούσες 

( αυτό κι αν ήταν κλεμμένο ) 
- μπαμπά κόκκινο το βάψε το δωμάτιο ? ( αυτό το παιδί είναι αίμα μου δεν γουστάρει τους γαύρους από τα 4 του ) 
- Ναι κόκκινο 
- Μου σπάσε και τα παιχνίδια ?
- Ρημαδιό τα έκανε όλα 
- Εγώ τι έκανα ? 
Εσύ πήγες να την βρεις και τις λες :


Πάρτα 
τα παιχνίδια , τα μολύβια 
πάρτα 
το ποδηλατό μου , τα πλειμομπιλ μου 
πάρτα 
πάρτα όλα εσύ 


η κανονική εκδοχή του τραγουδιού είναι περίπου ίδια 

Είχαμε λυθεί και οι δυό στα γέλια , η μαμά σαλόνι που μας άκουγε τόση ώρα κάνοντας δουλειές , επεμβαίνει 
το χείς χάσει ? τι λές του παιδιού ? 
Είχε ξυπνήσει η καθηγήτρια μέσα της , δεν της δώσαμε σημασία και απλά συνεχίσαμε το βιολί μας .

Κλασικός Έλληνας

Το τελευταίο δίμηνο , έχω κοιτάξει αρκετές δεκάδες παλιά κτήρια , πριν το 1980 κατασκευή , έχω μιλήσει με εκατοντάδες ιδιοκτήτες , ας όψεται η δουλειά , όλοι , μα όλοι γκρινιάζαν για την οικονομική κρίση , λεφτά δεν υπάρχουν , καταστραφήκαμε κτλ κτλ κτλ , το ίδιο τροπάριο απ όλους .

ΕΝΑΣ δεν βρέθηκε να ξέρει ότι επιβάλλεται να έχει σχέδια - κάτοψη τουλάχιστον- του διαμερίσματος του , να ξέρει τι καταναλώνει η έρμη πολυκατοικία ή μονοκατοικία σε πετρέλαιο και γιατί καταναλώνει τόσο πολύ , γιατί το καλοκαίρι πληρώνει τα κέρατά του στη ΔΕΗ για το 'ινβερτερ' που χρυσοπλήρωσε κτλ κτλ..

Επί 3 δεκαετίες τουλάχιστον σπαταλούσαν ενέργεια γιατί ήταν φτηνή ή γιατί λεφτά υπήρχαν , δεύτερο σπίτι εχτίζαν με δυο τρεις μικροαλλαγές , έφτασε 2011 , μόνο μετά από επιδότηση να κάνουν αυτές τις αλλαγές και πάλι γκρίνια , έτσι είναι ο νεο Έλληνας αν δεν μπορείς να αλλάξεις τα μικρά , πως να του ζητήσεις να πάει παραπέρα ? ν αλλάξει συνήθειες και νοοτροπίες μιας ζωής ? 

Απλό δεν θα το κάνει 

 

Από κει που δεν το περιμένεις

Μεσημέρι και γω τρέχω πανικόβλητος , πρέπει να τελειώσω με τις δουλειές μου , να περάσω απ το γραφείο , το 'θηριάκι' με είχε πάρει ήδη τηλέφωνο , που είσαι μπαμπά ? δεν κοιμόταν αν δεν του λεγα ιστορία , με περίμενε , ένα άγχος μ έχει κυριέψει . 
Σταματάω λαχανιασμένος μπροστά στην τράπεζα , διπλοπαρκάρω με αλάρμ ( κλασικός ελληνάρας ) και πάω γραμμή στο ΑΤΜ , προσπερνάω με γοργό βήμα έναν κύριο που , λογικά, ήταν πριν από μένα εκεί αλλά δεν τον είδα , τον προσέχω μόνο όταν καταλαβαίνω ότι κάποιος με πλησιάζει από πίσω .
Ο άνθρωπος είναι ευγενικότατος , χαμογελάει και μου λέει , κάντε δουλειά σας , ξεροκαταπίνω , ήταν εκεί πριν από μένα , τον είχα δει φευγαλέα αλλά δεν τον είχα προσέξει , μιας και ήμουν στον κόσμο μου , τον κόσμο του 'τρέξε να προλάβεις' . Του ζητάω συγγνώμη και ευγενικά του παραχωρώ τη θέση στο μηχάνημα που άγαρμπα πήρα . 
Με χαμόγελο μου λέει , κάνε δουλειά σου , έχεις διπλοπαρκάρει κιόλας , εμποδίζεις εκεί που άφησες το αυτοκίνητο , θα αρχίσουν τα κορναρίσματα σε λίγο .
Δεν είναι καθόλου ειρωνικός , είναι πραγματικά ευγενής .
Μα σας πήρα τη σειρά του απαντώ .
Δεν θα αγχωθούμε και γι αυτό , με αποστομώνει .
Μια φράση , μ ΄ έκανε να σκεφτώ τη μέρα μου , το άγχος μου , έκανα τη δουλειά μου και έφυγα , την υπόλοιπη μέρα πέρασα χαζεύοντας , πολύ πιο ήρεμος με μηδενικό άγχος  .

Ο καλύτερος κριτής ....τα παιδιά

Η κληρονομικότητα και η βαρύτητα είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της ανδρικής κώμης , εγώ δυστυχώς έχω την γενετική  προδιάθεση να κάνω ένα μεγάλο έως τεράστιο μέτωπο ( για την βαρύτητα δεν το συζητώ ) , δεν μ ενοχλεί , το χω ξεπεράσει , σιγά μην ασχοληθώ με τρίχες , άλλωστε είναι γοητεία να αραιώνουν λίγο τα μαλλιά , να γκριζάρουν τα γένια . Επίσης γοητεία θεωρώ και τον ένα κοιλιακό ( ο γνωστός ως προκοιλι-ακός ή σωσίβιο )  , και ότι άλλο με βολεύει φυσικά .Μπορεί να έχω δεχτεί κάποια πράγματα αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θέλω να μου τα τρίβουν στη μούρη .
Σήμερα το απόγευμα μ έπιασε και μένα να πάω να κουρέψω τα πλούσια μαλλιά μου , ο μικρός έχοντας βαρεθεί στο σπίτι , επέμενε να ρθει κι αυτός  , οπότε ξεκινήσαμε δύο μας να κάνουμε μια βόλτα και ενδιάμεσα να κουρευτεί και ο μπαμπάς . 
Ο κουρέας μου , παλιός συμμαθητής , χαίρεται απίστευτα όταν με βλέπει , γιατί κακά τα ψέμματα , είμαι εύκολος πελάτης , πέντε λεπτά στην καρέκλα , και μισή ώρα κουβέντα . Δεν ήταν πάντα έτσι , το μισάωρο πάντα υπήρχε , απλά μειώνεται ο χρόνος που με κουρεύει , πόσο να το παλέψει κι αυτός ?  έχουμε χρόνο έτσι περισσότερο να τα λέμε με την ησυχία μας .
Φτάνοντας έξω απ το κουρείο είδα με ευχαρίστηση ότι δεν είχε κόσμο , όχι μόνο θα ξεμπέρδευα γρήγορα , αλλά θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και με την ησυχία μας , ο μικρός συνηθισμένος απ το κουρείο ξάπλωσε στον καναπέ , ζήτησε συγκεκριμένο κανάλι στην τηλεόραση και χάζευε , εγώ αφέθηκα στα χέρια του μετρ . Ψαλίδιζε από δω , έκοβε από κει , ανακάτευε τα μαλλιά , τον έβλεπα είχε μια αγωνία , μετρ τι σε προβληματίζει ? των ρωτώ , φιλαράκι τα μπροστά έχουν αραιώσει αρκετά ,  και δύσκολα θα καλύψουμε τα ΄κενά' ( κενά = τα κενά στα πλάγια του μετώπου ) , έλα μωρέ κόψτα εκεί πέρα , θαύματα θα κάνεις και συ ? είπα δίνοντας το πράσινο φως .
Μετά από λίγη ώρα ήμουν έτοιμος , ο μικρός είχε βαρεθεί και είχε έρθει δίπλα μας , σκαρφαλωμένος στο σκαμπό χάζευε και ρώταγε διάφορα , ο μετρ έβαζε τις τελευταίες πινελιές στο έργο του , ήθελε να μου κάνει και wet look τρομάρα του , μόλις τελείωσε με κοίταξε και ρώτησε λοιπόν ? εγώ κοιτάχτηκα στον καθρέφτη , έστριψα το κεφάλι δεξιά , αργά αριστερά και του λέω , μια χαρά τα κατάφερες , το πήρε κι αυτός πάνω του , δεν είναι και ότι πιο εύκολο , λιγοστεύουν τα μαλλιά σου , αδυνατίζει η τρίχα , αλλά εγώ σε κάνω να φένεσαι όπως πριν 5 χρόνια  , δουλευόμασταν μεταξύ μας αλλά γι αυτό είναι οι φίλοι , να σου τονώσουν το ηθικό .
Τότε έγινε το μοιραίο , πέφτει μια βούρτσα που έπαιζε ο μικρός κάτω , σκύβω να την μαζέψω , τι το θέλα και γω , για να την αφήσω στον πάγκο , έτσι σκυμμένος που είμαι ακούω το μικρό 
Μπαμπά ? 
Σηκώνω το βλέμμα και τον κοιτάζω , είναι πιο ψηλά από μένα το κεφάλι του 
Τι είναι λεβέντη μου ? 
Έχεις ΚΑΡΑΦΛΑ 
Κάνε παιδιά να δεις καλό σου λένε μετά ....

......μόλις 22 χρονών

Στις 23/2/2011 έβλεπα με φρίκη να προσπαθούν να κάψουν ζωντανό αστυνομικό , ο κόσμος γύρω φώναζε σκοτώστε τον , πριν δυο μέρες , σκοτώσαν όχι έναν , αλλά δύο 'μπάτσους' , δεν με νοιάζει ποιος ή γιατί το έκανε , τα παιδιά χάθηκαν .
Ο ένας τους απ το μικρό χωριό μου η καταγωγή του , δέκα σπίτια όλο κι όλο , μεταξύ μας όλοι σόι , άλλος ο πόνος όταν γνωρίζεις την οικογένεια του ανθρώπου που χάνεται , όταν έχεις μεγαλώσει με τη μάνα του , όταν τη λες ακόμα και σήμερα ξαδέρφη και ας έχετε χαθεί με τα χρόνια , όταν ξέρεις το Γιωργάκη από μωρό .
Δυο πράγματα μόνο , 22 χρονών και δούλευε από πιτσιρικάς , βοήθαγε τον πατέρα του , στην αστυνομία πήγε για τα χρήματα , να έχει μια σταθερή δουλειά και να βοηθήσει και τ άλλα αδέρφια του , πατέρας και μάνα μεροκαματιάρηδες , το χαν καμάρι που ο γιός έγινε αστυνομικός .
Ήπια στην υγειά του με τον πατέρα του , όταν έμαθε ότι μπήκε στην αστυνομία , χαρά μεγάλη , που να ξέραμε τότε . Τραγική ειρωνεία , η αδερφή του , μετά απ αυτόν πέρασε σχολή αστυφυλάκων , αλλά δεν πήγε , προτίμησε το παιδαγωγικό , για τη μικρή ποτέ δεν ήπιαμε στην επιτυχία της , στενοχωρήθηκαν οι δικοί της για την επιλογή της , πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά .
Να ναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει σήμερα .

23/02/2011 στην επαρχία

Δεν ξέρω τι έγινε αλλού και ούτε μπορώ να έχω γνώμη για την γενική απεργία , στα μέρη μου όμως όλα κύλισαν ομαλά , η βροχή δεν άφησε τον κόσμο πολύ ώρα έξω στην πορεία που έγινε στο κέντρο της πόλης , σύντομα τα μαγαζιά γεμίσανε κόσμο .Το πόσοι ήταν δύσκολο να το πω , εγώ για δουλειά βρέθηκα έξω και  χάζευα τον κόσμο , οι υπηρεσίες λειτουργούσαν κανονικά , δεν είχαν κόσμο κιόλας γιατί όλοι πίστευαν ότι θα απεργούν έτσι έγιναν όλα σε χρόνο ρεκόρ , και μιλάμε για εφορία - πολεοδομία , όχι ότι να ναι .
Για το ποιοι πήραν μέρος στην απεργία εύκολα μπορούσες να καταλάβεις , ένας δρόμος γεμάτος καφέ στην πόλη και δεν μπορούσες ούτε καρέκλα να βρεις , πλήθος κόσμου , μεσήλικες κυρίως με κουστούμια και παλτά , εκεί που ο καφές έχει 3,50 ευρώ τέτοιους θα έβρισκες .
Πίσω στα καφενεία μεγαλύτερες ηλικίες , μαστόρια  , δερμάτινα μπουφάν πολυφορεμένα , τραγιάσκα ή βρεγμένα μαλλιά απ τη βροχή , η 'εργατική τάξη ' έπινε τον ελληνικό του ενός ευρώ μετά την πορεία.
Υπήρχαν και κάποιοι σαν εμένα που η μέρα ήταν σαν όλες τις άλλες , δουλειά , τρέξιμο στους δρόμους , για μας δεν αλλάζει τίποτα και απεργία να έλεγα ότι κάνω , δύσκολα θα πω όχι σε δουλειά κακά τα ψέμματα .
Δύο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση :
Βρίσκω στο δρόμο γνωστό γιατρό της πόλης , δεν ξέρει τι έχει από λεφτά , μιλήσαμε μες στη βροχή  για λίγο ( έχω την συνήθεια να μην έχω ποτέ ομπρέλα μαζί μου , μ αρέσει η βροχή ) , με ρωτάει που πάω και κάνοντας χιούμορ του απαντάω , κάνω πορεία γιατρέ προς την πολεοδομία και του δείχνω τον φάκελο που κράταγα , παίρνει σοβαρό ύφος και σχεδόν συνωμοτικά ψιθυρίζει , θα χουμε αναρχία από δω και πέρα , στο λέω , νύχτα θα φύγει ο Παπανδρέου , δεν αντέχουμε άλλο . Χαμογελάω και φεύγω. Άμα δεν αντέχεις εσύ με δυο πολυκατοικίες άστα να πάνε .
Πίσω στην αγορά πετυχαίνω τον κυρ - Νίκο , υδραυλικό , συνταξιούχο που δουλεύει ακόμα να τα βγάλει πέρα , να βοηθήσει τα παιδιά του , κάτσε να σε κεράσω ένα καφέ , μάστορα τρέχω απ το πρωί και δεν με βλέπω να τελειώνω σήμερα άστο άλλη φορά , με κοίταξε περίεργα , δουλεύεις σήμερα ? τι να κάνω , να το κλείσω ? άσε που οι πορείες δεν είναι για μένα  του απαντάω , αναστενάζει , έτσι και ο γιός μου , δεν είναι για μένα το ένα , δεν είναι για μένα το άλλο , πόσο ακόμα θα τρέχουμε εμείς για σας ? Χαμογελάω και φεύγω . Δίκιο είχε , αφήνουμε τους άλλους να βγάζουν το φίδι απ την τρύπα.
Στο δρόμο σκεφτόμουν , πόσο διαφορετικοί άνθρωποι βρέθηκαν  , διαμαρτυρήθηκαν και ήσυχα επέστρεψαν στην καθημερινότητα τους , ο γιατρός με τον κυρ - Νίκο καμιά σχέση , κι όμως σήμερα περπατούσαν και οι δυο στη βροχή , ο καθένας για τους δικούς του λόγους .

Πώς να χαλάσετε τη μέρα του άλλου

Την έβδομη μέρα έκατσε και είδε ο θεός τι έκανε τις υπόλοιπες έξι ..... κάπως έτσι λένε ότι έγινε δηλαδή , από αρχαιοτάτων χρόνων η έβδομη μέρα , η Κυριακή για τον εργαζόμενο είναι ιερό πράγμα .

Το Επαρχιακό Σαλόνι τηρεί κατά γράμμα το παραπάνω , μία μέρα τη βδομάδα , αφιερώνεται απ την αρχή μέχρι το τέλος της , στην οικογένεια και στον εαυτό του , δεν έχει σκοτούρες με δουλειά με τίποτα άλλο ,   απ το πρωινό ξύπνημα μέχρι το βράδυ , είναι κανονισμένο τι θα κάνω , το χω ρυθμίσει έτσι ώστε να χωρέσω  τα περισσότερα που μπορούν να γίνουν και δεν προλαβαίνω μες τη βδομάδα .

Το πρωί θα ξυπνήσω αργά , θα παίξω με το 'θηριάκι' , θα δούμε Μπομπ Σφουγγαράκι ή κάποιο άλλο παιδικό που γουστάρει και προς το μεσημέρι πριν το φαγητό μία ώρα είναι αφιερωμένη αποκλειστικά και μόνο σε μένα .

Θα πάω στο καφενείο ( ναι καφενείο όχι καφετέρια ή άλλες μαλακίες ) , θα κάτσω χαλαρά μία ώρα , θα παραγγείλω ένα 50άρι τσίπουρο και είναι η μοναδική μέρα που θα διαβάσω αθλητική εφημερίδα . Δεν θέλω να ασχολούνται με μένα ούτε εγώ ασχολούμαι με τους άλλους . Αλίμονο σ αυτόν που θα μου χαλάσει την ησυχία .

Αυτή την Κυριακή όμως είχα την ατυχία να γίνει μπάχαλο στο ντέρμπι του Σαββάτου ( γαύρος - βάζελος ) πράγμα που εμένα με άφησε παγερά αδιάφορο , είδα το ματς τελείωσε και δεν ασχολήθηκα καν με το τι έγινε . Έλα όμως που ασχολούνταν όλοι οι άλλοι .

Είχε περάσει από μία η ώρα  και γω καθόμουν ήσυχος και διάβασα την εφημερίδα σ ένα τραπεζάκι , ο γιός του ιδιοκτήτη , ο οποίος δεν είναι καν βάζελος , έρχεται , κάθεται στο τραπέζι και αρχίζει :

- Είδες το ματς χτες ? 

σηκώνω το βλέμμα απ την εφημερίδα και τον κοιτάω λοξά , δεν απαντάω 

- Τον σκίσανε το βάζελο , στημένο ματς , οι γαύροι το ένα , το άλλο κτλ κτλ 

Βλέπω ότι έχει νταλκά το παιδί , βαθύ πόνο και του λέω 

- Γίνονται αυτά , Ελληνικό πρωτάθλημα είναι , μην περιμένεις τίποτα καλύτερο .

Ο αρχηγός όμως συνεχίζει 

- Πουθενά στον κόσμο τέτοια αίσχη , αλήτες , καθάρματα κτλ κτλ κτλ 

Και τότε κάνει το αδιανόητο , παίρνει την εφημερίδα μέσα απ τα χέρια μου , την γυρίζει σε μια σελίδα , άλλη απ αυτή που διάβαζα και λέει , 

-Δες εδώ το γκολ του Κατσουράνη ήταν κανονικό , να η φωτογραφία .....

Κρατήθηκα μην τον βρίσω , παίρνω την εφημερίδα πίσω και με δολοφονικό βλέμμα και ύφος απαντώ ευγενικά 

-Στ αρχίδια μου , αν ήταν ή δεν ήταν γκολ .

Πιο ξεκάθαρος δεν μπορούσα να γίνω , έλα όμως που στα 25 το αίμα βράζει , απτόητος συνεχίζει ο νεαρός 

-Και σεις τσιράκια τους είστε , σας πηδάνε κάθε χρόνο στην Τούμπα και κάθεστε στα τέσσερα ( το επίπεδο είχε πλέον πέσει στο πάτωμα ) , δεν μιλάτε κτλ κτλ κτλ 

Εκεί το πράγμα χόντρυνε , η μεσημεριανή σιέστα είχε πλέον χαλάσει , οπότε έπρεπε να απαντήσω κατάλληλα , με γαλήνιο ύφος , απίστευτη ηρεμία του εξήγησα τη γνώμη  μου για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τις παπαριές που μου αράδιαζε :

-  Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ένα μπουρδέλο εδώ και χρόνια , οι ομάδες παίζουν το ρόλο της πουτάνας το μόνο που αλλάζει είναι η τσατσά , άλλες φορές είναι πράσινη άλλες κόκκινη , αυτόν τον καιρό η τσατσά είναι γαύρος και προσέχει το δικό της 'κορίτσι-ομάδα'  , το θέλει πρώτο μες το 'σπίτι' .

-  Το να φωνάζει το  'κορίτσι- ομάδα '  που της πήραν τη θέση , τα πρωτεία  ( ο βάζελος ντε) γιατί η μια έχει καλύτερη μεταχείριση , παίρνει τους καλύτερους πελάτες και αυτή την πηδάνε οι πακιστανοί , είναι τουλάχιστον γελοίο , σε μπουρδέλο είσαι καλή μου θα σε πηδήξουν , ξεπέρασε το ή φύγε .

-  Και για να χουμε καλό ρώτημα ρε παλίκαρε , είδες τον αγώνα , έγινε τι έγινε , κράζεις μετά λες και έπεσες με αλεξίπτωτο στην Ελλάδα το 2011 , τι περίμενες δηλαδή , έκατσες να δεις ΧΧΧ ταινία , την είδες μέχρι τέλους και μετά κάνεις κριτική , δεν είχε καλούς διαλόγους , μάπα τα σκηνικά , φτωχό το αποτέλεσμα , μηδέν υπόθεση .Αν θες πουλάκι μου να δεις ποιότητα και όχι ξεσκίσματα , δες ισπανικό-αγγλικό-γερμανικό πρωτάθλημα ή τσαμπιονς λιγκ , μην πουλάς τρέλα όμως .

Με αυτά και μ αυτά είχε περάσει η ώρα , έπρεπε να φύγω , το τσίπουρο ήταν μισό , η εφημερίδα είχε μείνει στην άκρη , είχα ψιλοφορτώσει  και η καλή διάθεση πήγε κατά διαόλου.

Πηγαίνοντας στο σπίτι για φαγητό , ανοίγει την πόρτα η πεθερά μου (οικογενειακό τραπέζι την Κυριακή) , καλώς τον , πως και βρήκες τόσο νωρίς το δρόμο ? την κοιτάω και σκέφτομαι γιατί να μην είσαι γαύρος ? να τ ακούσεις και συ .

- 

Από μικρό κι από τρελό .......

Δεν είναι τυχαίο το γνωμικό , τα παιδιά είναι ότι πιο αθώο υπάρχει  , απορροφούν τα πάντα σαν σφουγγάρι , παπαγαλίζουν και λένε το πρώτο πράγμα που τους έρθει στο μυαλό , δίχως να το περάσουν από φίλτρα , δίχως να σκεφτούν συνέπειες κτλ κτλ , αυτό είναι που με σοκάρει ακόμα και σήμερα , ευχάριστα πάντα .


Καθόμουν στο σαλόνι και χάζευα στην τηλεόραση , ο μικρός δασκαλεμένος απ τη μάνα του ήρθε δίπλα μου , 
- Μπαμπά να σου πω κάτι ? ( δεν περίμενε απάντηση , απλά συνέχισε ) πότε θα μου κάνετε ένα αδερφάκι ?
Η ερώτηση μ άφησε προς στιγμήν άφωνο , γάτα ο μπαμπάς όμως κατάλαβε ότι ο μικρός είναι βαλτός , και απάντησε φωναχτά για ν ακουστεί μέχρι την κουζίνα που η προβοκάτορας - μαμά περίμενε ν ακούσει την απάντηση :
-Δεν έχουμε λεφτά αγόρι μου  , υπάρχει οικονομική κρίση ( είναι η μόνιμη δικαιολογία που λέω πάντα στο οτιδήποτε ) 
απάντηση τετράχρονου 
-ΓΙΑΤΙ ΜΠΑΜΠΑ ΘΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ? 


Κόκκαλο εγώ .....

4 χρόνια μετά

Περίπου τόσα πέρασαν από τότε που έκοψα τα πάρε δώσε με την blogoσφαιρα , τότε δεν υπήρχαν "οικονομικοί αναλυτές" του καναπέ , κανείς δεν νοιαζόταν για την οικονομία , λεφτά υπήρχαν , δουλειές υπήρχαν , διάβαζες και κάτι άλλο πέρα από οικονομικές αναλύσεις .
Σήμερα όποιος διάβασε πέντε βιβλία έχει και τη λύση να μας σώσει , άσχετο αν υπάρχουν χιλιάδες σωτήρες , με διαφορετικές λύσεις ο καθένας .
Όποιος πήγε σε μια πορεία θα κάνει επανάσταση , κούνια που τον κούναγε .
Όποιος έχει αντίθετη άποψη με κάποιον γκουρού της οικονομίας ή της πολιτικής του επιτίθενται φραστικά , οι περισσότεροι που γράφουν έχουν το αλάθητο του Πάπα .
Τα ιστολόγια ενηλικιώθηκαν , έγιναν "επαγγελματικά" , δημοσιογράφοι πίσω από κείμενα , διαφημίσεις , χρήμα - έσοδα κτλ κτλ .
Ευτυχώς κάποιοι παραμείναν οι ίδιοι , λόγο χρόνου και επαγγελματικών υποχρεώσεων λίγο δύσκολο να γράφω , χαλαρά όμως μπορώ να σχολιάζω οτιδήποτε μου αρέσει ή όχι , οπότε πιθανόνα να τα λέμε πάλι με παλιούς γνωστούς .