Από κει που δεν το περιμένεις

Μεσημέρι και γω τρέχω πανικόβλητος , πρέπει να τελειώσω με τις δουλειές μου , να περάσω απ το γραφείο , το 'θηριάκι' με είχε πάρει ήδη τηλέφωνο , που είσαι μπαμπά ? δεν κοιμόταν αν δεν του λεγα ιστορία , με περίμενε , ένα άγχος μ έχει κυριέψει . 
Σταματάω λαχανιασμένος μπροστά στην τράπεζα , διπλοπαρκάρω με αλάρμ ( κλασικός ελληνάρας ) και πάω γραμμή στο ΑΤΜ , προσπερνάω με γοργό βήμα έναν κύριο που , λογικά, ήταν πριν από μένα εκεί αλλά δεν τον είδα , τον προσέχω μόνο όταν καταλαβαίνω ότι κάποιος με πλησιάζει από πίσω .
Ο άνθρωπος είναι ευγενικότατος , χαμογελάει και μου λέει , κάντε δουλειά σας , ξεροκαταπίνω , ήταν εκεί πριν από μένα , τον είχα δει φευγαλέα αλλά δεν τον είχα προσέξει , μιας και ήμουν στον κόσμο μου , τον κόσμο του 'τρέξε να προλάβεις' . Του ζητάω συγγνώμη και ευγενικά του παραχωρώ τη θέση στο μηχάνημα που άγαρμπα πήρα . 
Με χαμόγελο μου λέει , κάνε δουλειά σου , έχεις διπλοπαρκάρει κιόλας , εμποδίζεις εκεί που άφησες το αυτοκίνητο , θα αρχίσουν τα κορναρίσματα σε λίγο .
Δεν είναι καθόλου ειρωνικός , είναι πραγματικά ευγενής .
Μα σας πήρα τη σειρά του απαντώ .
Δεν θα αγχωθούμε και γι αυτό , με αποστομώνει .
Μια φράση , μ ΄ έκανε να σκεφτώ τη μέρα μου , το άγχος μου , έκανα τη δουλειά μου και έφυγα , την υπόλοιπη μέρα πέρασα χαζεύοντας , πολύ πιο ήρεμος με μηδενικό άγχος  .

Ο καλύτερος κριτής ....τα παιδιά

Η κληρονομικότητα και η βαρύτητα είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της ανδρικής κώμης , εγώ δυστυχώς έχω την γενετική  προδιάθεση να κάνω ένα μεγάλο έως τεράστιο μέτωπο ( για την βαρύτητα δεν το συζητώ ) , δεν μ ενοχλεί , το χω ξεπεράσει , σιγά μην ασχοληθώ με τρίχες , άλλωστε είναι γοητεία να αραιώνουν λίγο τα μαλλιά , να γκριζάρουν τα γένια . Επίσης γοητεία θεωρώ και τον ένα κοιλιακό ( ο γνωστός ως προκοιλι-ακός ή σωσίβιο )  , και ότι άλλο με βολεύει φυσικά .Μπορεί να έχω δεχτεί κάποια πράγματα αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θέλω να μου τα τρίβουν στη μούρη .
Σήμερα το απόγευμα μ έπιασε και μένα να πάω να κουρέψω τα πλούσια μαλλιά μου , ο μικρός έχοντας βαρεθεί στο σπίτι , επέμενε να ρθει κι αυτός  , οπότε ξεκινήσαμε δύο μας να κάνουμε μια βόλτα και ενδιάμεσα να κουρευτεί και ο μπαμπάς . 
Ο κουρέας μου , παλιός συμμαθητής , χαίρεται απίστευτα όταν με βλέπει , γιατί κακά τα ψέμματα , είμαι εύκολος πελάτης , πέντε λεπτά στην καρέκλα , και μισή ώρα κουβέντα . Δεν ήταν πάντα έτσι , το μισάωρο πάντα υπήρχε , απλά μειώνεται ο χρόνος που με κουρεύει , πόσο να το παλέψει κι αυτός ?  έχουμε χρόνο έτσι περισσότερο να τα λέμε με την ησυχία μας .
Φτάνοντας έξω απ το κουρείο είδα με ευχαρίστηση ότι δεν είχε κόσμο , όχι μόνο θα ξεμπέρδευα γρήγορα , αλλά θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και με την ησυχία μας , ο μικρός συνηθισμένος απ το κουρείο ξάπλωσε στον καναπέ , ζήτησε συγκεκριμένο κανάλι στην τηλεόραση και χάζευε , εγώ αφέθηκα στα χέρια του μετρ . Ψαλίδιζε από δω , έκοβε από κει , ανακάτευε τα μαλλιά , τον έβλεπα είχε μια αγωνία , μετρ τι σε προβληματίζει ? των ρωτώ , φιλαράκι τα μπροστά έχουν αραιώσει αρκετά ,  και δύσκολα θα καλύψουμε τα ΄κενά' ( κενά = τα κενά στα πλάγια του μετώπου ) , έλα μωρέ κόψτα εκεί πέρα , θαύματα θα κάνεις και συ ? είπα δίνοντας το πράσινο φως .
Μετά από λίγη ώρα ήμουν έτοιμος , ο μικρός είχε βαρεθεί και είχε έρθει δίπλα μας , σκαρφαλωμένος στο σκαμπό χάζευε και ρώταγε διάφορα , ο μετρ έβαζε τις τελευταίες πινελιές στο έργο του , ήθελε να μου κάνει και wet look τρομάρα του , μόλις τελείωσε με κοίταξε και ρώτησε λοιπόν ? εγώ κοιτάχτηκα στον καθρέφτη , έστριψα το κεφάλι δεξιά , αργά αριστερά και του λέω , μια χαρά τα κατάφερες , το πήρε κι αυτός πάνω του , δεν είναι και ότι πιο εύκολο , λιγοστεύουν τα μαλλιά σου , αδυνατίζει η τρίχα , αλλά εγώ σε κάνω να φένεσαι όπως πριν 5 χρόνια  , δουλευόμασταν μεταξύ μας αλλά γι αυτό είναι οι φίλοι , να σου τονώσουν το ηθικό .
Τότε έγινε το μοιραίο , πέφτει μια βούρτσα που έπαιζε ο μικρός κάτω , σκύβω να την μαζέψω , τι το θέλα και γω , για να την αφήσω στον πάγκο , έτσι σκυμμένος που είμαι ακούω το μικρό 
Μπαμπά ? 
Σηκώνω το βλέμμα και τον κοιτάζω , είναι πιο ψηλά από μένα το κεφάλι του 
Τι είναι λεβέντη μου ? 
Έχεις ΚΑΡΑΦΛΑ 
Κάνε παιδιά να δεις καλό σου λένε μετά ....

......μόλις 22 χρονών

Στις 23/2/2011 έβλεπα με φρίκη να προσπαθούν να κάψουν ζωντανό αστυνομικό , ο κόσμος γύρω φώναζε σκοτώστε τον , πριν δυο μέρες , σκοτώσαν όχι έναν , αλλά δύο 'μπάτσους' , δεν με νοιάζει ποιος ή γιατί το έκανε , τα παιδιά χάθηκαν .
Ο ένας τους απ το μικρό χωριό μου η καταγωγή του , δέκα σπίτια όλο κι όλο , μεταξύ μας όλοι σόι , άλλος ο πόνος όταν γνωρίζεις την οικογένεια του ανθρώπου που χάνεται , όταν έχεις μεγαλώσει με τη μάνα του , όταν τη λες ακόμα και σήμερα ξαδέρφη και ας έχετε χαθεί με τα χρόνια , όταν ξέρεις το Γιωργάκη από μωρό .
Δυο πράγματα μόνο , 22 χρονών και δούλευε από πιτσιρικάς , βοήθαγε τον πατέρα του , στην αστυνομία πήγε για τα χρήματα , να έχει μια σταθερή δουλειά και να βοηθήσει και τ άλλα αδέρφια του , πατέρας και μάνα μεροκαματιάρηδες , το χαν καμάρι που ο γιός έγινε αστυνομικός .
Ήπια στην υγειά του με τον πατέρα του , όταν έμαθε ότι μπήκε στην αστυνομία , χαρά μεγάλη , που να ξέραμε τότε . Τραγική ειρωνεία , η αδερφή του , μετά απ αυτόν πέρασε σχολή αστυφυλάκων , αλλά δεν πήγε , προτίμησε το παιδαγωγικό , για τη μικρή ποτέ δεν ήπιαμε στην επιτυχία της , στενοχωρήθηκαν οι δικοί της για την επιλογή της , πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά .
Να ναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει σήμερα .