23/02/2011 στην επαρχία

Δεν ξέρω τι έγινε αλλού και ούτε μπορώ να έχω γνώμη για την γενική απεργία , στα μέρη μου όμως όλα κύλισαν ομαλά , η βροχή δεν άφησε τον κόσμο πολύ ώρα έξω στην πορεία που έγινε στο κέντρο της πόλης , σύντομα τα μαγαζιά γεμίσανε κόσμο .Το πόσοι ήταν δύσκολο να το πω , εγώ για δουλειά βρέθηκα έξω και  χάζευα τον κόσμο , οι υπηρεσίες λειτουργούσαν κανονικά , δεν είχαν κόσμο κιόλας γιατί όλοι πίστευαν ότι θα απεργούν έτσι έγιναν όλα σε χρόνο ρεκόρ , και μιλάμε για εφορία - πολεοδομία , όχι ότι να ναι .
Για το ποιοι πήραν μέρος στην απεργία εύκολα μπορούσες να καταλάβεις , ένας δρόμος γεμάτος καφέ στην πόλη και δεν μπορούσες ούτε καρέκλα να βρεις , πλήθος κόσμου , μεσήλικες κυρίως με κουστούμια και παλτά , εκεί που ο καφές έχει 3,50 ευρώ τέτοιους θα έβρισκες .
Πίσω στα καφενεία μεγαλύτερες ηλικίες , μαστόρια  , δερμάτινα μπουφάν πολυφορεμένα , τραγιάσκα ή βρεγμένα μαλλιά απ τη βροχή , η 'εργατική τάξη ' έπινε τον ελληνικό του ενός ευρώ μετά την πορεία.
Υπήρχαν και κάποιοι σαν εμένα που η μέρα ήταν σαν όλες τις άλλες , δουλειά , τρέξιμο στους δρόμους , για μας δεν αλλάζει τίποτα και απεργία να έλεγα ότι κάνω , δύσκολα θα πω όχι σε δουλειά κακά τα ψέμματα .
Δύο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση :
Βρίσκω στο δρόμο γνωστό γιατρό της πόλης , δεν ξέρει τι έχει από λεφτά , μιλήσαμε μες στη βροχή  για λίγο ( έχω την συνήθεια να μην έχω ποτέ ομπρέλα μαζί μου , μ αρέσει η βροχή ) , με ρωτάει που πάω και κάνοντας χιούμορ του απαντάω , κάνω πορεία γιατρέ προς την πολεοδομία και του δείχνω τον φάκελο που κράταγα , παίρνει σοβαρό ύφος και σχεδόν συνωμοτικά ψιθυρίζει , θα χουμε αναρχία από δω και πέρα , στο λέω , νύχτα θα φύγει ο Παπανδρέου , δεν αντέχουμε άλλο . Χαμογελάω και φεύγω. Άμα δεν αντέχεις εσύ με δυο πολυκατοικίες άστα να πάνε .
Πίσω στην αγορά πετυχαίνω τον κυρ - Νίκο , υδραυλικό , συνταξιούχο που δουλεύει ακόμα να τα βγάλει πέρα , να βοηθήσει τα παιδιά του , κάτσε να σε κεράσω ένα καφέ , μάστορα τρέχω απ το πρωί και δεν με βλέπω να τελειώνω σήμερα άστο άλλη φορά , με κοίταξε περίεργα , δουλεύεις σήμερα ? τι να κάνω , να το κλείσω ? άσε που οι πορείες δεν είναι για μένα  του απαντάω , αναστενάζει , έτσι και ο γιός μου , δεν είναι για μένα το ένα , δεν είναι για μένα το άλλο , πόσο ακόμα θα τρέχουμε εμείς για σας ? Χαμογελάω και φεύγω . Δίκιο είχε , αφήνουμε τους άλλους να βγάζουν το φίδι απ την τρύπα.
Στο δρόμο σκεφτόμουν , πόσο διαφορετικοί άνθρωποι βρέθηκαν  , διαμαρτυρήθηκαν και ήσυχα επέστρεψαν στην καθημερινότητα τους , ο γιατρός με τον κυρ - Νίκο καμιά σχέση , κι όμως σήμερα περπατούσαν και οι δυο στη βροχή , ο καθένας για τους δικούς του λόγους .

Πώς να χαλάσετε τη μέρα του άλλου

Την έβδομη μέρα έκατσε και είδε ο θεός τι έκανε τις υπόλοιπες έξι ..... κάπως έτσι λένε ότι έγινε δηλαδή , από αρχαιοτάτων χρόνων η έβδομη μέρα , η Κυριακή για τον εργαζόμενο είναι ιερό πράγμα .

Το Επαρχιακό Σαλόνι τηρεί κατά γράμμα το παραπάνω , μία μέρα τη βδομάδα , αφιερώνεται απ την αρχή μέχρι το τέλος της , στην οικογένεια και στον εαυτό του , δεν έχει σκοτούρες με δουλειά με τίποτα άλλο ,   απ το πρωινό ξύπνημα μέχρι το βράδυ , είναι κανονισμένο τι θα κάνω , το χω ρυθμίσει έτσι ώστε να χωρέσω  τα περισσότερα που μπορούν να γίνουν και δεν προλαβαίνω μες τη βδομάδα .

Το πρωί θα ξυπνήσω αργά , θα παίξω με το 'θηριάκι' , θα δούμε Μπομπ Σφουγγαράκι ή κάποιο άλλο παιδικό που γουστάρει και προς το μεσημέρι πριν το φαγητό μία ώρα είναι αφιερωμένη αποκλειστικά και μόνο σε μένα .

Θα πάω στο καφενείο ( ναι καφενείο όχι καφετέρια ή άλλες μαλακίες ) , θα κάτσω χαλαρά μία ώρα , θα παραγγείλω ένα 50άρι τσίπουρο και είναι η μοναδική μέρα που θα διαβάσω αθλητική εφημερίδα . Δεν θέλω να ασχολούνται με μένα ούτε εγώ ασχολούμαι με τους άλλους . Αλίμονο σ αυτόν που θα μου χαλάσει την ησυχία .

Αυτή την Κυριακή όμως είχα την ατυχία να γίνει μπάχαλο στο ντέρμπι του Σαββάτου ( γαύρος - βάζελος ) πράγμα που εμένα με άφησε παγερά αδιάφορο , είδα το ματς τελείωσε και δεν ασχολήθηκα καν με το τι έγινε . Έλα όμως που ασχολούνταν όλοι οι άλλοι .

Είχε περάσει από μία η ώρα  και γω καθόμουν ήσυχος και διάβασα την εφημερίδα σ ένα τραπεζάκι , ο γιός του ιδιοκτήτη , ο οποίος δεν είναι καν βάζελος , έρχεται , κάθεται στο τραπέζι και αρχίζει :

- Είδες το ματς χτες ? 

σηκώνω το βλέμμα απ την εφημερίδα και τον κοιτάω λοξά , δεν απαντάω 

- Τον σκίσανε το βάζελο , στημένο ματς , οι γαύροι το ένα , το άλλο κτλ κτλ 

Βλέπω ότι έχει νταλκά το παιδί , βαθύ πόνο και του λέω 

- Γίνονται αυτά , Ελληνικό πρωτάθλημα είναι , μην περιμένεις τίποτα καλύτερο .

Ο αρχηγός όμως συνεχίζει 

- Πουθενά στον κόσμο τέτοια αίσχη , αλήτες , καθάρματα κτλ κτλ κτλ 

Και τότε κάνει το αδιανόητο , παίρνει την εφημερίδα μέσα απ τα χέρια μου , την γυρίζει σε μια σελίδα , άλλη απ αυτή που διάβαζα και λέει , 

-Δες εδώ το γκολ του Κατσουράνη ήταν κανονικό , να η φωτογραφία .....

Κρατήθηκα μην τον βρίσω , παίρνω την εφημερίδα πίσω και με δολοφονικό βλέμμα και ύφος απαντώ ευγενικά 

-Στ αρχίδια μου , αν ήταν ή δεν ήταν γκολ .

Πιο ξεκάθαρος δεν μπορούσα να γίνω , έλα όμως που στα 25 το αίμα βράζει , απτόητος συνεχίζει ο νεαρός 

-Και σεις τσιράκια τους είστε , σας πηδάνε κάθε χρόνο στην Τούμπα και κάθεστε στα τέσσερα ( το επίπεδο είχε πλέον πέσει στο πάτωμα ) , δεν μιλάτε κτλ κτλ κτλ 

Εκεί το πράγμα χόντρυνε , η μεσημεριανή σιέστα είχε πλέον χαλάσει , οπότε έπρεπε να απαντήσω κατάλληλα , με γαλήνιο ύφος , απίστευτη ηρεμία του εξήγησα τη γνώμη  μου για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τις παπαριές που μου αράδιαζε :

-  Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ένα μπουρδέλο εδώ και χρόνια , οι ομάδες παίζουν το ρόλο της πουτάνας το μόνο που αλλάζει είναι η τσατσά , άλλες φορές είναι πράσινη άλλες κόκκινη , αυτόν τον καιρό η τσατσά είναι γαύρος και προσέχει το δικό της 'κορίτσι-ομάδα'  , το θέλει πρώτο μες το 'σπίτι' .

-  Το να φωνάζει το  'κορίτσι- ομάδα '  που της πήραν τη θέση , τα πρωτεία  ( ο βάζελος ντε) γιατί η μια έχει καλύτερη μεταχείριση , παίρνει τους καλύτερους πελάτες και αυτή την πηδάνε οι πακιστανοί , είναι τουλάχιστον γελοίο , σε μπουρδέλο είσαι καλή μου θα σε πηδήξουν , ξεπέρασε το ή φύγε .

-  Και για να χουμε καλό ρώτημα ρε παλίκαρε , είδες τον αγώνα , έγινε τι έγινε , κράζεις μετά λες και έπεσες με αλεξίπτωτο στην Ελλάδα το 2011 , τι περίμενες δηλαδή , έκατσες να δεις ΧΧΧ ταινία , την είδες μέχρι τέλους και μετά κάνεις κριτική , δεν είχε καλούς διαλόγους , μάπα τα σκηνικά , φτωχό το αποτέλεσμα , μηδέν υπόθεση .Αν θες πουλάκι μου να δεις ποιότητα και όχι ξεσκίσματα , δες ισπανικό-αγγλικό-γερμανικό πρωτάθλημα ή τσαμπιονς λιγκ , μην πουλάς τρέλα όμως .

Με αυτά και μ αυτά είχε περάσει η ώρα , έπρεπε να φύγω , το τσίπουρο ήταν μισό , η εφημερίδα είχε μείνει στην άκρη , είχα ψιλοφορτώσει  και η καλή διάθεση πήγε κατά διαόλου.

Πηγαίνοντας στο σπίτι για φαγητό , ανοίγει την πόρτα η πεθερά μου (οικογενειακό τραπέζι την Κυριακή) , καλώς τον , πως και βρήκες τόσο νωρίς το δρόμο ? την κοιτάω και σκέφτομαι γιατί να μην είσαι γαύρος ? να τ ακούσεις και συ .

- 

Από μικρό κι από τρελό .......

Δεν είναι τυχαίο το γνωμικό , τα παιδιά είναι ότι πιο αθώο υπάρχει  , απορροφούν τα πάντα σαν σφουγγάρι , παπαγαλίζουν και λένε το πρώτο πράγμα που τους έρθει στο μυαλό , δίχως να το περάσουν από φίλτρα , δίχως να σκεφτούν συνέπειες κτλ κτλ , αυτό είναι που με σοκάρει ακόμα και σήμερα , ευχάριστα πάντα .


Καθόμουν στο σαλόνι και χάζευα στην τηλεόραση , ο μικρός δασκαλεμένος απ τη μάνα του ήρθε δίπλα μου , 
- Μπαμπά να σου πω κάτι ? ( δεν περίμενε απάντηση , απλά συνέχισε ) πότε θα μου κάνετε ένα αδερφάκι ?
Η ερώτηση μ άφησε προς στιγμήν άφωνο , γάτα ο μπαμπάς όμως κατάλαβε ότι ο μικρός είναι βαλτός , και απάντησε φωναχτά για ν ακουστεί μέχρι την κουζίνα που η προβοκάτορας - μαμά περίμενε ν ακούσει την απάντηση :
-Δεν έχουμε λεφτά αγόρι μου  , υπάρχει οικονομική κρίση ( είναι η μόνιμη δικαιολογία που λέω πάντα στο οτιδήποτε ) 
απάντηση τετράχρονου 
-ΓΙΑΤΙ ΜΠΑΜΠΑ ΘΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ? 


Κόκκαλο εγώ .....