Δεν ξέρω τι έγινε αλλού και ούτε μπορώ να έχω γνώμη για την γενική απεργία , στα μέρη μου όμως όλα κύλισαν ομαλά , η βροχή δεν άφησε τον κόσμο πολύ ώρα έξω στην πορεία που έγινε στο κέντρο της πόλης , σύντομα τα μαγαζιά γεμίσανε κόσμο .Το πόσοι ήταν δύσκολο να το πω , εγώ για δουλειά βρέθηκα έξω και χάζευα τον κόσμο , οι υπηρεσίες λειτουργούσαν κανονικά , δεν είχαν κόσμο κιόλας γιατί όλοι πίστευαν ότι θα απεργούν έτσι έγιναν όλα σε χρόνο ρεκόρ , και μιλάμε για εφορία - πολεοδομία , όχι ότι να ναι .
Για το ποιοι πήραν μέρος στην απεργία εύκολα μπορούσες να καταλάβεις , ένας δρόμος γεμάτος καφέ στην πόλη και δεν μπορούσες ούτε καρέκλα να βρεις , πλήθος κόσμου , μεσήλικες κυρίως με κουστούμια και παλτά , εκεί που ο καφές έχει 3,50 ευρώ τέτοιους θα έβρισκες .
Πίσω στα καφενεία μεγαλύτερες ηλικίες , μαστόρια , δερμάτινα μπουφάν πολυφορεμένα , τραγιάσκα ή βρεγμένα μαλλιά απ τη βροχή , η 'εργατική τάξη ' έπινε τον ελληνικό του ενός ευρώ μετά την πορεία.
Υπήρχαν και κάποιοι σαν εμένα που η μέρα ήταν σαν όλες τις άλλες , δουλειά , τρέξιμο στους δρόμους , για μας δεν αλλάζει τίποτα και απεργία να έλεγα ότι κάνω , δύσκολα θα πω όχι σε δουλειά κακά τα ψέμματα .
Δύο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση :
Βρίσκω στο δρόμο γνωστό γιατρό της πόλης , δεν ξέρει τι έχει από λεφτά , μιλήσαμε μες στη βροχή για λίγο ( έχω την συνήθεια να μην έχω ποτέ ομπρέλα μαζί μου , μ αρέσει η βροχή ) , με ρωτάει που πάω και κάνοντας χιούμορ του απαντάω , κάνω πορεία γιατρέ προς την πολεοδομία και του δείχνω τον φάκελο που κράταγα , παίρνει σοβαρό ύφος και σχεδόν συνωμοτικά ψιθυρίζει , θα χουμε αναρχία από δω και πέρα , στο λέω , νύχτα θα φύγει ο Παπανδρέου , δεν αντέχουμε άλλο . Χαμογελάω και φεύγω. Άμα δεν αντέχεις εσύ με δυο πολυκατοικίες άστα να πάνε .
Πίσω στην αγορά πετυχαίνω τον κυρ - Νίκο , υδραυλικό , συνταξιούχο που δουλεύει ακόμα να τα βγάλει πέρα , να βοηθήσει τα παιδιά του , κάτσε να σε κεράσω ένα καφέ , μάστορα τρέχω απ το πρωί και δεν με βλέπω να τελειώνω σήμερα άστο άλλη φορά , με κοίταξε περίεργα , δουλεύεις σήμερα ? τι να κάνω , να το κλείσω ? άσε που οι πορείες δεν είναι για μένα του απαντάω , αναστενάζει , έτσι και ο γιός μου , δεν είναι για μένα το ένα , δεν είναι για μένα το άλλο , πόσο ακόμα θα τρέχουμε εμείς για σας ? Χαμογελάω και φεύγω . Δίκιο είχε , αφήνουμε τους άλλους να βγάζουν το φίδι απ την τρύπα.
Στο δρόμο σκεφτόμουν , πόσο διαφορετικοί άνθρωποι βρέθηκαν , διαμαρτυρήθηκαν και ήσυχα επέστρεψαν στην καθημερινότητα τους , ο γιατρός με τον κυρ - Νίκο καμιά σχέση , κι όμως σήμερα περπατούσαν και οι δυο στη βροχή , ο καθένας για τους δικούς του λόγους .
Για το ποιοι πήραν μέρος στην απεργία εύκολα μπορούσες να καταλάβεις , ένας δρόμος γεμάτος καφέ στην πόλη και δεν μπορούσες ούτε καρέκλα να βρεις , πλήθος κόσμου , μεσήλικες κυρίως με κουστούμια και παλτά , εκεί που ο καφές έχει 3,50 ευρώ τέτοιους θα έβρισκες .
Πίσω στα καφενεία μεγαλύτερες ηλικίες , μαστόρια , δερμάτινα μπουφάν πολυφορεμένα , τραγιάσκα ή βρεγμένα μαλλιά απ τη βροχή , η 'εργατική τάξη ' έπινε τον ελληνικό του ενός ευρώ μετά την πορεία.
Υπήρχαν και κάποιοι σαν εμένα που η μέρα ήταν σαν όλες τις άλλες , δουλειά , τρέξιμο στους δρόμους , για μας δεν αλλάζει τίποτα και απεργία να έλεγα ότι κάνω , δύσκολα θα πω όχι σε δουλειά κακά τα ψέμματα .
Δύο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση :
Βρίσκω στο δρόμο γνωστό γιατρό της πόλης , δεν ξέρει τι έχει από λεφτά , μιλήσαμε μες στη βροχή για λίγο ( έχω την συνήθεια να μην έχω ποτέ ομπρέλα μαζί μου , μ αρέσει η βροχή ) , με ρωτάει που πάω και κάνοντας χιούμορ του απαντάω , κάνω πορεία γιατρέ προς την πολεοδομία και του δείχνω τον φάκελο που κράταγα , παίρνει σοβαρό ύφος και σχεδόν συνωμοτικά ψιθυρίζει , θα χουμε αναρχία από δω και πέρα , στο λέω , νύχτα θα φύγει ο Παπανδρέου , δεν αντέχουμε άλλο . Χαμογελάω και φεύγω. Άμα δεν αντέχεις εσύ με δυο πολυκατοικίες άστα να πάνε .
Πίσω στην αγορά πετυχαίνω τον κυρ - Νίκο , υδραυλικό , συνταξιούχο που δουλεύει ακόμα να τα βγάλει πέρα , να βοηθήσει τα παιδιά του , κάτσε να σε κεράσω ένα καφέ , μάστορα τρέχω απ το πρωί και δεν με βλέπω να τελειώνω σήμερα άστο άλλη φορά , με κοίταξε περίεργα , δουλεύεις σήμερα ? τι να κάνω , να το κλείσω ? άσε που οι πορείες δεν είναι για μένα του απαντάω , αναστενάζει , έτσι και ο γιός μου , δεν είναι για μένα το ένα , δεν είναι για μένα το άλλο , πόσο ακόμα θα τρέχουμε εμείς για σας ? Χαμογελάω και φεύγω . Δίκιο είχε , αφήνουμε τους άλλους να βγάζουν το φίδι απ την τρύπα.
Στο δρόμο σκεφτόμουν , πόσο διαφορετικοί άνθρωποι βρέθηκαν , διαμαρτυρήθηκαν και ήσυχα επέστρεψαν στην καθημερινότητα τους , ο γιατρός με τον κυρ - Νίκο καμιά σχέση , κι όμως σήμερα περπατούσαν και οι δυο στη βροχή , ο καθένας για τους δικούς του λόγους .
2 σχόλια:
Πάντως και εδώ στο ΙΚΕΑ δεν υπήρχε ελεύθερη θέση στο παρκιγκ από τους απεργούς που είχαν τρέξει εκεί!
η απεργία σε γονατίζει οικονομικά , χάνεις ένα 50ευρω με το καλημέρα απ το μισθό , σε τρέχει και η σύζυγος στα ΙΚΕΑ ( και κάθε ΙΚΕΑ) βγαίνει ένα κουστουμάκι πάνω από 100-150 ευρώ , άντε μετά να ξανακάνεις απεργία .
Δημοσίευση σχολίου